Existe unha correlación entre as características físicas dos grupos humanos, como a reflectancia da pel, e as variables climáticas como a temperatura, latitude. Observando como son os fenotipos das poboacións humanas, xa nos podemos dar conta de que existe un proceso adaptativo detrás. A cor da pel é un fenómeno adaptativo á radiación ultravioleta e é converxente (as poboacións do sur de Arxentina e de África subsahariana comparten unha cor de pel que é unha adaptación aos raios UV).
Coñécense moitas adaptacións do xenoma humano ao estrés polo frío e a calor. Hai moitos xenes relacionados con esta adaptación. De todolos xeitos as poboacións humanas non estamos perfectamente adaptadas a calquera cambio. Certas adaptacións precisan do paso de centos de xeneracións.
O clima obriga ao movemento das poboacións. Hai episodios de migracións das poboacións que foron resposta aos cambios no clima e que reformulan a variación xenética en determinadas rexións do mundo. Existen pegadas xenéticas que reflicten moi ben estos movementos. Durante o último máximo glacial (18.000 anos atrás) as poboacións humanas refuxiáronse no norte de Italia, no refuxio Franco-Cántabro, nos Balcanes, zonas de clima máis benigno. Estos movementos humanos e a variación xenética que conlevan teñen implicación, por exemplo, na predisposición xenética a determinadas patoloxías. Hai moitos linaxes que reflicten estes eventos de expansión poboacional a partir de zonas de refuxio en Europa, coincidindo con periodos favorables no clima. Tamén no poboamento do continente americano hai uns 14 ou 15.000 anos, foi determinante o clima pois todo o continente foi poboado dende o norte atravesando o Estreito de Bering.
Antonio Salas deixounos unha serie de preguntas para o debate das que resaltamos a referente a que se o quentamento global está sendo demasiado acelerado para as posibilidades de adaptación do home e outras especies.